LETNI DESZCZ. KIELICH, LETNI DESZCZ. SZTYLET

Tytuł: Letni deszcz. Kielich

Cykl: Saga o zbóju Twardokęsku, tom 3

Autorka: Anna Brzezińska

Pierwsze wydanie: 2004

Wydawnictwo: Runa

ISBN: 83-89595-04-4

Stron: 591

Ocena: 4/5

Tytuł: Letni deszcz. Sztylet

Cykl: Saga o zbóju Twardokęsku, tom 4

Pierwsze wydanie: 2009

ISBN: 978-83-89595-57-7

Stron: 598

Ocena: 5-/5

Wreszcie! Wreszcie w ubiegłym tygodniu dostałam maila z biblioteki z informacją, że mogę odebrać trzeci tom cyklu Anny Brzezińskiej. Czwarty miałam już wypożyczony, więc mogłam doczytać sagę do końca, dowiedzieć się, jak potoczyły się losy bohaterów wykreowanych w dwóch pierwszych częściach.

Nie będę, wyjątkowo, streszczać czy zarysowywać fabuły - "Letni deszcz" zawiera kontynuację poprzednich wątków, domknięcie opowieści. Ma te same zalety co "Plewy na wietrze" i "Żmijowa harfa": interesujących i zróżnicowanych bohaterów, ciekawą i oryginalną fabułę, bardzo obrazowe opisy, świetna strona językowa, epicki rozmach... jak widać - jestem pod wrażeniem. Ma też drobne wady, właściwie maleńkie ryski - niepotrzebne niekiedy (moim zdaniem) opisy i trochę za dużo pobocznych wątków, które nie mają znaczenia dla całej historii - ubarwiają ją, ale czytelnik traci często z oczu główne nici fabuły. Trzeci tom wydał mi się też miejscami nieco chaotyczny, natomiast w czwartym wspomnianych wadek (jeśli nawet nie ma takiego słowa, to powinno być) prawie nie ma, więc oceniłam go najwyżej. Akcja toczy się w nim znacznie szybciej, bohaterowie trochę mniej mówią, a więcej robią, poszczególne wątki silniej się ze sobą splatają, wszystko konsekwentnie zmierza do wielkiego finału. No i wreszcie przestali mi się mylić ci bogowie i krainy, w których ich czczono. Myślę, że mapka i jakiś mały indeks ułatwiłyby zrozumienie tych powiązań i powinny się one znaleźć w następnych wydaniach. 

Rzadko sięgam po polskie powieści fantasy. Właściwie to czytałam tylko Sapkowskiego, dwie powieści Ewy Białołęckiej ("Tkacz iluzji" oraz "Wiedźma.com.pl"), "Achaję" Ziemiańskiego i "Kuzynki" Pilipiuka, więc o prozie Brzezińskiej piszę trochę z pozycji laika, nie wiem, jak wypada na tle innych polskich autorów. Poza tym zupełnie się nie orientuję, które z elementów "scenograficznych" (np. różne morskie stworzenia) Brzezińska wymyśliła sama, a które zaczerpnęła, być może, z różnych mitologii. W każdym razie mnie - laikowi - jej pomysły wydają się bardzo oryginalne. 

Kiedy czytałam (rzadko, ale jednak zdarzało się) różne sprawozdania z konwentów (tak to się chyba nazywa) twórców i miłośników fantasy, podśmiewałam się trochę z niektórych punktów programu, w których uczestnicy poznawali bardzo szczegółowe szczegóły, dajmy na to, uzbrojenia jakiejś formacji wojskowej w jakimś tam wieku (to tylko taki przykład). Myślałam sobie: ło matko, kogo to w ogóle może obchodzić? Teraz wiem, że takie detale, umiejętnie wplecione w opisy i fabułę, przykuwają uwagę czytelnika i działają na jego wyobraźnię. Annie Brzezińskiej świetnie się to udało, w końcu jest mediewistką.

Podobało mi się również zróżnicowanie bohaterów (od zbójców i piratów po książęta, siostrę bogów i samych bogów) oraz bardzo dobra konstrukcja postaci - tzn. każda z nich ma własną osobowość i w zgodzie z nią postępuje. Moją ulubienicą została wiedźma - nie wiem, dlaczego, ale wyobrażam sobie, że jeśli chodzi o aparycję, to jest podobna do samej autorki, którą widziałam, oczywiście, tylko na zdjęciach;). 

Czas na podsumowanie: polecam wszystkim "Sagę o zbóju Twardokęsku". To nie tylko bardzo dobre fantasy, to bardzo dobre powieści. Zamierzam przeczytać również inne utwory Anny Brzezińskiej. Te wszystkie Zajdle były na pewno zasłużone.