SZEPTEM

Tytuł: Szeptem
Autor: Becca Fitzpatrick
Pierwsze wydanie: 2009

Wydawnictwo Otwarte
Tłumaczenie: Paweł Łopatka
ISBN:978-83-7515-048-3
Stron: 329

Ocena: 2/5

Ostatnio mam chyba szczęście w konkursach (szkoda, że nie w toto-lotku), bo oprócz opisanej poniżej książki Joe Hilla, niedawno "wygrałam" na blogu Słowem malowane szeroko reklamowane "Szeptem". Co prawda jest to typowa powieść dla nastolatek, do których ja od dość dawna już się nie zaliczam, ale przecież i w tego rodzaju literaturze trafiają się dobre i ciekawe książki, więc postanowiłam sprawdzić, czy aby ta taka właśnie nie jest. Zwłaszcza że "Tytus sam" Mervyna Peake'a, którego właśnie czytam, mocno mnie rozczarowuje i chciałam sobie od niego trochę odpocząć.

No cóż, "Szeptem" naprawdę wciąga, nawet kogoś w moim wieku. Przyznam, że przeczytałam tę powieść za jednym zamachem (duża czcionka). Pomysł na fabułę jest niezły, ale wykonanie... Postaci są szablonowe, czarno - białe, a ich działania - niekonsekwentne. Zresztą logiki w tej całej historii to naprawdę i ze świecą nie ma co szukać.

Narratorką jest Nora Grey - typowa heroina tego rodzaju opowiastek: ma ok. 16 lat, jest ładna, inteligentna, wrażliwa,  porządna, naiwna i mieszka z matką w XVIII-wiecznym domu za miastem. Pewnego dnia na lekcji biologii nauczyciel posadził ją w ławce obok przystojnego i tajemniczego Patcha Cipriano (!), który z miejsca bardzo Norę zaintrygował, ale i trochę zaniepokoił. (Nie wiem, może była krótkowidzem, bo choć chłopak chodził na te zajęcia od początku roku szkolnego, a akcja powieści rozpoczyna się w kwietniu, to nie wiedziała nawet jak on ma na imię i nie zwracała na niego uwagi, dopóki dzieliła ich odległość większa niż kilkadziesiąt centymetrów...)

Patch miał fajny samochód i fajny motor, nosił tylko ciemne ubrania, o sobie mówił niewiele, ale wydawało się, że o Norze wie wszystko. Uwodzicielski łobuz. To rozsądne do tej pory dziewczę straciło dla niego głowę i nawet zaczęło okłamywać swoją mamę!

Wkrótce Norze zaczynają się przytrafiać różne dziwne rzeczy. Napada na nią mężczyzna w kominiarce, wydaje jej się, że jest śledzona, ktoś zakradł się do jej domu. Podejrzewa, że stoi za tym jej nowy kolega, więc postanawia dowiedzieć się o nim trochę więcej. Wkrótce orientuje się, biedaczka, że wplątała się w odwieczne zmagania upadłych aniołów i Nefilów. Nie wie już, komu może ufać, a kto chce ją zabić.

Okazuje się, że proces podziału aniołów na świetliste istoty i pomiot Szatana nie zakończył się dawno temu, jak to opisano w Biblii. Anioły, jeśli zawiniły, nadal mogą być strącane z nieba. Tracą częściowo swoją moc, ale też nie stają się ludźmi. Potomstwo (Nefile) jakie mają ze śmiertelniczkami posiada cechy obojga swoich rodziców - jest nieśmiertelne, ale, w przeciwieństwie do upadłych aniołów, ma też zupełnie ludzkie zmysły i emocje. Tego właśnie pożądają upadłe anioły i dlatego w określonych okolicznościach mogą zawładnąć ciałem Nefila i czuć to, co on. Strasznie to naciągane i bez sensu, ale nie ja to wymyśliłam:)

Czy muszę dodawać, że rzecz dzieje się w stanie Maine? ;)

Przyznaję, że w trakcie lektury trochę się pośmiałam. Dzięki taki fragmentom, jak np. ten:

"Patch pociągał mnie jak jeszcze nikt dotąd. Był między nami mroczny magnetyzm. W jego obecności czułam się jak na skraju kuszącego zagrożenia. Tak jakby w każdej chwili miał mnie z tej krawędzi zepchnąć." [str. 43, pogrubienie - moje]

Nie fascynują mnie wampiry, zwłaszcza w wersji pensjonarskiej, więc raczej nie dam się też ponieść fali zainteresowania tzw. angel fantasy. Współczuję jednak nastoletnim chłopcom, bo wydaje się, że w obecnych czasach tylko wampir, czarodziej albo właśnie anioł może zdobyć wrażliwe dziewczęce serce...

Podsumowanie: powieść "Szeptem" docenią na pewno dziewczęta w wieku do 15 lat. Starszym polecam tę lekturę tylko na jakieś wyjątkowo ponure, długie, samotne wieczory, kiedy wszystkie posiadane na płytkach dvd komedie romantyczne widziało się już 10 razy i naprawdę nie ma co ze sobą zrobić:)