OPOWIEŚCI CHŁODNEGO MORZA

Tytuł: Opowieści chłodnego morza
Autor: Paweł Huelle
Pierwsze wydanie: 2008

Wydawnictwo Znak
ISBN: 978-83-240-1031-8
Stron: 223

Ocena: 3+/5

Urodziłam się i dorastałam w cieniu Gór Świętokrzyskich (tak naprawdę to dwadzieścia parę kilometrów dalej ;)), a obecnie po dwóch godzinach podróży autobusem mogę się znaleźć w Tatrach . Jedyne akweny wodne, jakie mnie pociągają, to górskie stawy. Bałtyk widziałam raz w życiu, w dodatku podczas sztormu, więc przez 10 minut pokontemplowałam sobie fale i uciekłam, żeby uchronić parasol przed totalną destrukcją. Dlatego literatura silnie związana z historią i przyrodą północnej części Polski (dotyczy to zresztą również Śląska) wydaje mi się zawsze nieco egzotyczna.

"Opowieści chłodnego morza" należą do tego typu prozy: Paweł Huelle nawiązuje w tym zbiorze np. do losów mennonitów podczas II wojny światowej, do wydarzeń z sierpnia '80 w Gdańsku, do legend krążących wśród rybaków. Niektóre opowiadania brzmią jak autobiograficzne wspomnienie sprzed kilkunastu czy kilkudziesięciu lat (końcówka "Mimesis", "Poczta rowerowa", "Depka - Rzepka", "Ucieczka do Egiptu"), inne zawierają w sobie sporo niezwykłości czy magii ("Öland", "Doktor Czeng", "Ukiel").

Nie ma tu żadnych eksperymentów formalnych - jest 11 interesujących historii, choć niekiedy autorowi brakowało pomysłu na równie ciekawe zakończenie (zwłaszcza w "Mimesis" i "Franz Carl Weber"). Bohaterami są zwykli ludzie, ale większość z nich, tak mi się wydaje, porusza się gdzieś między przeszłością i przyszłością, szukając odpowiedniego dla siebie miejsca. Kurczowe trzymanie się przeszłości czyni człowieka szczęśliwym. I martwym. A przyszłość jest niepewna, lepiej nie oczekiwać po niej zbyt wiele dobrego. Motywem przewodnim opowiadań jest księga, w której bohaterowie szukają rady, uzasadnienia swojej egzystencji albo zapomnienia. Mogła to być Biblia, chińska Księga Przemian, autobiografia, katalog zagranicznego sklepu zabawkowego.

Spodobało mi się to, że narracja jest obiektywna, czytelnik sam musi interpretować tekst i wyciągać wnioski. Autor nie sili się na błyskotliwe pointy za wszelką cenę, nie znajdziemy tu "prawd objawionych" podanych w formie pozornie błyskotliwych aforyzmów. Tylko (albo aż) niezłe, klasyczne opowiadania, które całkiem przyjemnie mi się czytało.