A Dance with Dragons, George R.R. Martin

To właśnie lektura kolejnego tomu "Pieśni lodu i ognia" przyczyniła się do mojej blogowej absencji. Czytałam w oryginale, a że angielskim nie władam biegle, zajęło mi to znacznie więcej czasu niż zwykle. Z tego samego powodu jeszcze nie oceniam tej powieści - zrobię to dopiero po przeczytaniu wydania polskiego, które - przypominam - ukaże się prawdopodobnie już w listopadzie. 

Poza tym obiecuję, że od przyszłego tygodnia będę na bieżąco komentować Wasze blogi i odpowiadać na maile w rozsądnym terminie:).

(Reszta wpisu przeznaczona jest dla osób, które mają już za sobą wszystkie części wydane do tej pory w naszym kraju. Oraz tych, którzy przeczytali w najnowszym magazynie "Książki" artykuł Zbigniewa Mikołejki - autor streścił cały cykl).

Oczywiście Martin kontynuuje wątki z poprzednich tomów, choć nie wszystkim poświęca tyle  samo miejsca. W trakcie lektury "Uczty dla wron" zastanawialiśmy się, co dzieje się z Tyrionem, Jonem czy Daenerys, i "Taniec ze smokami" odpowiada na to pytanie. Co najmniej połowa akcji tego tomu rozgrywa się równolegle do wydarzeń opisanych w poprzednim. Nadchodzi zima. Zamarza świat i zamarzają serca. Klimat powieści jest wyraźnie minorowy, mnóstwo w niej okrucieństwa. 

Tyrion opuścił Westeros przy pomocy Varysa, by rozpocząć tułaczkę po Wolnych Miastach - nie podróżuje jednak samotnie, bo wiele osób chce go wykorzystać jako swoją kartę przetargową. Szczerze mówiąc wydaje mi się, że autor nie bardzo wiedział, co z tą postacią zrobić.

Jon stoi przed trudnym wyborem - musi zdecydować, czy pozwolić Dzikim przekroczyć Mur, czy zgodnie z pradawną tradycją Nocnej Straży zrobić wszystko, żeby za nim pozostali. W pierwszym przypadku tysiące ludzi zginą i powiększą jeszcze zastępy Innych, w drugim - zagrożone będzie bezpieczeństwo klanów z Północy i sama Nocna Straż. 

Również Daenerys musi zadecydować, czy poświęcić swoje osobiste szczęście (i wolność smoków) dla dobra poddanych, czy zapomnieć o Meereen i powalczyć o Westeros. 

Pojawiają się też Jamie (na krótko), Bran, Cersei, Arya, Stannis, jego żona i Melissandre oraz kilka osób uznawanych do niedawna za zmarłe. Nie, nie chodzi o Neda Starka:). 

Najbardziej spodobał mi się wątek Reeka, człowieka doprowadzonego torturami na skraj szaleństwa, wypranego z poczucia własnej godności, z człowieczeństwa, szczęśliwego, gdy jego oprawca zaliczy go w poczet swoich czworonogów. Mocna rzecz.

***

Pierwszą połowę czytało mi się powoli, trochę mi się ta lektura dłużyła, potem było już o wiele lepiej, w dodatku część rozdziałów kończy się klasycznym cliffhangerem, więc człowiek nie ma wyjścia - musi kontynuować. 

Styl jest dokładnie taki, jak w poprzednich tomach, tym razem przeszkadzały mi trochę zbyt dokładne opisy wszystkich posiłków i strojów poszczególnych postaci. 

***

Być może w listopadzie napiszę o "Tańcu ze smokami" coś więcej. I oczywiście czekam na kontynuację cyklu - po prostu muszę się dowiedzieć, czy jeden z moich ulubionych bohaterów naprawdę...