Piractwo, ACTA, ankieta

Tusk właśnie strzelił sobie w stopę, a może nawet w głowę. Wyborcy przełkną wiele, ale nie jawne ignorowanie i pomijanie ich głosu. Nie bałagan informacyjny rządu w tak ważnej sprawie. I jeszcze szef BBN-u, generał Koziej, napomyka o możliwości wprowadzenia stanu wyjątkowego, gdyby ataki na rządowe strony nie ustały... Jakoś się o tym nie wspomina, gdy np. górnicy demolują centrum stolicy.
To jest po prostu śmieszne i żałosne.

Już nie rozumiem, o co chodzi. Podobno podpisanie, nawet ratyfikacja ACTA, nic w naszym prawie nie zmieni. Innego zdania są niektórzy eksperci, w tym generalny inspektor ochrony danych osobowych. Jak ma się w tym rozeznać szary obywatel?

Powtarzam - z piractwem i podróbkami trzeba walczyć, ale nie wszystkimi możliwymi środkami. Uważam, że organy ścigania powinny skupić się przede wszystkim na producentach podróbek i firmach, które czerpią zyski z piractwa. Czy to, że jakiś fan wrzuci na youtube kilka utworów ulubionego artysty naprawdę obniży zyski firmy, która ma do tych piosenek prawa? A może przeciwnie - spopularyzuje jego twórczość, dzięki czemu więcej osób przyjdzie na koncert czy kupi perfumy sygnowane pseudonimem gwiazdy?

Wiele się ostatnio mówi i pisze o prawach twórców i o tym, ile tracą z powodu istnienia piractwa. Art. 9 ACTA dotyczy odszkodowań i stwierdza:

Każda Strona zapewnia swoim organom sądowym, w cywilnych procedurach sądowych dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej, prawo do nakazania sprawcy naruszenia, który wiedział lub miał wystarczające podstawy, by wiedzieć, że zajmuje się działalnością stanowiącą naruszenie, aby zapłacił posiadaczowi praw odszkodowanie odpowiednie dla zadośćuczynienia za szkodę, jakiej posiadacz praw doznał w wyniku naruszenia. Określając kwotę odszkodowania za naruszenie praw własności intelektualnej, organy sądowe Strony mają prawo wziąć pod uwagę między innymi przedstawione przez posiadacza rozsądne obliczenie wartości, które może obejmować utracone zyski, wartość towarów lub usług, których dotyczy naruszenie, wycenionych zgodnie z ceną rynkową lub sugerowaną ceną detaliczną.

Takie podejście zakłada, że gdyby dana osoba nie ukradła "własności intelektualnej", to na pewno by ją kupiła. Że twórca czy też podmiot, któremu twórca sprzedał swoje prawa, traci nawet niekoniecznie tylko ZYSKI ze sprzedaży wspomnianej własności, ile nawet równowartość ich ceny rynkowej czy detalicznej! 

Sęk w tym, że w wielu przypadkach konsument ma do wyboru albo ukraść, albo nie słuchać/oglądać/czytać wcale. Krystalicznie uczciwy człowiek zrobi to drugie. Ale ilu takich znacie?

Kiedy planuję jakiś większy zakup, zwykle staram się rozważyć stosunek ceny do jakości i/lub wartości, którą otrzymuję w zamian. Stosunkowo łatwo to ocenić w przypadku zakupu dobra materialnego, np. butów czy telefonu, natomiast gdy chodzi o towary typu książka, muzyka czy film - za kilkadziesiąt złotych kupujemy kota w worku. 

Niestety korzystanie z kultury nie jest tanie. Przynajmniej w Polsce. Za książkę trzeba zapłacić co najmniej 30 zł (zwykle więcej), za bilet do kina około 20 (w weekend więcej), za płytę 40-50 zł... I często są to pieniądze wyrzucone w błoto, jeśli książka, film czy płyta są słabe. Niektórzy chcąc się przed takim nietrafionym wydatkiem ustrzec, ściągają najpierw z internetu, a jeśli uznają, że warto, kupują oryginał. Gdyby to wszystko było tańsze, to może więcej konsumentów zaryzykowałoby wysupłanie tych kilkunastu złotych? Model sprzedaży dóbr kultury i rozrywki jest kompletnie nieadekwatny do rozwoju technologii i potrzeb klientów.

Nabywam książki, ale za muzykę czy filmy na ogół nie płacę. Jeśli znikną internetowe serwisy, które umożliwiają mi do nich darmowy dostęp, to po prostu poprzestanę na darmowym radiu (koszt tantiem pokryją reklamodawcy) i, od czasu do czasu, kinie.

I na koniec:

Dziękuję za uwagę:). Wyniki wkrótce.